Recensie concert Camiel Boomsma 21 november 2025
- muziekkring
- 24 nov
- 3 minuten om te lezen

Na een goed bezochte kerstige maaltijd in de Drom, waren we getuige van een prachtige muziekavond. Camiel Boomsma speelde op de piano werken van Bach en Chopin.
Ik wil u de brieven die Camiel in Coronatijd aan deze componisten niet onthouden. Ze vormen de basis voor al het moois dat we deze avond gehoord hebben!
Geachte meester Bach,
Ik schrijf u vanuit een tijd die u zich onmogelijk kunt voorstellen, maar waarin uw muziek misschien wel meer aanwezig is dan ooit. Hoewel u leefde in een wereld van pennen, perkament en kerken vol galm, reist uw oeuvre nu razendsnel door ruimtes en over continenten en vindt het iedere dag plaats in het leven van miljoenen mensen.Ook in het mijne.
Wanneer ik uw klavierwerken speel, word ik telkens getroffen door de serene logica die er in schuilt. U lijkt met elke stem, elke modulatie, elke herhaling iets van de menselijke ziel te willen ordenen. Alsof u ons uitnodigt om te luisteren naar een wereld waarin alles met elkaar in balans kan zijn.
Ik moet bekennen dat het soms voelt alsof ik met u in gesprek ben wanneer ik aan de piano zit. Uw muziek stelt vragen, dwingt tot stilte, Het verlangt eerlijkheid.
Techniek is slechts het begin. Uw werk vraagt om overgave en ruimte voor kwetsbaarheid en om een soort vertrouwen dat ik niet bij andere componisten ervaar.
Hoewel er eeuwen tussen ons liggen, voelt het alsof u mijn directe leermeester bent. Ik heb nooit les van u gekregen maar door uw muziek leer ik elke dag. U onthult hoe structuur en emotie elkaar kunnen dragen en hoe helderheid en mysterie elkaar kunnen versterken. U wijst me op eenvoud die alleen door eindeloze diepte wordt mogelijk gemaakt.
Als ik uw muziek speel, is het alsof ik even deel uitmaak van iets dat groter is dan tijd- alsof uw stem via de toetsen zachtjes tegen de mijne spreekt.
Met diepe dankbaarheid,
Camiel
Zeer gewaardeerde monsieur Chopin,
IK schrijf u met de grootste eerbied- niet alleen als pianist, maar als iemand die dagelijks leeft met uw muzikale wereld. Uw muziek lijkt niet geschreven in inkt maar in adem , niet bedacht maar geboren. Iedere nocturne, wals of mazurka draagt een kwetsbaarheid in zich die rechtstreeks spreekt tot de plekken in de ziek waar woorden niet kunnen komen.
Wanneer ik uw werken studeer, merk ik dat er een soort stilte om mij heen ontstaat. Niet de stilte van afwezigheid, maar van intensiteit- het soort stilte waarin elke klank een betekenis krijgt. U heeft de piano niet bespeeld maar bevrijd, u heeft laten horen hoe een enkele melodische lijn een mens kan laten twijfelen, verlangen, herinneren.
Uw rubato voelt als een gesprek tussen tijd en gevoel. U laat ruimte waar anderen vullen, u fluistert waar anderen proclameren. Soms lijkt het of u me aanraadt minder te spelen in plaats van meer; alsod de essentie van uw expressie schuilgaat onder het bijna ongezegde.
Dat is misschien wat mij het meeste raakt:uw moed om tederheid centraal te zetten. In een wereld die graag groots wil klinken, koos u voor het intieme. In die intimiteit herken ik een waarheid die boven muziek uitstijgt- een waarheid die ik probeer te benaderen telkens wanneer ik uw werken aanraak.
Ik kan slechts hopen dat mijn interpretaties u recht doen, dat mijn spel iets van de fijnzinnigheid behoudt die u in elke maat hebt achtergelaten. Hoewel we door de eeuwen gescheiden zijn, voelt het alsof u me begeleidt, zacht en teder.
Met stille bewondering
Camiel
Beste Camiel,
In mijn recensie ben ik begonnen met de twee brieven die jij schreef aan Bach en Chopin. Ik kan geen betere manier vinden om recht te doen aan de avond die jij ons gegeven hebt in de Drom.
De ingetogenheid waarmee jij speelt, heeft mij ontroerd. Je gaf toegang tot een andere wereld, zonder oorlog en bederf. Een wereld van schoonheid, waar angst voor de toekomst geen plaats heeft. Het geeft me vertrouwen dat zoiets moois ook door mensen bedacht werd en wordt.
Ik wil je voor deze avond van harte bedanken. Ik hoop en denk dat ik namens het hele publiek spreek.
Vol waardering,
Liesbeth van Blokland




Opmerkingen